Niedawno w Krakowie gościł Lajos Gal. To jeden ze znanych, ciekawych egerskich producentów. Degustowaliśmy nowe wina, choć dla porównania znalazły się i starsze roczniki. Przygotowując ten materiał postanowiliśmy noty degustacyjne nieco urozmaicić. Zapraszamy więc na wyprawę degustacyjno, hmm…- filmową. Zresztą, zobaczcie sami.
Niedawno w Krakowie gościł Lajos Gal, to jeden ze znanych, ciekawych egerskich producentów. W restauracji Hotelu Gródek degustowaliśmy nowe wina (choć dla porównania znalazły się i starsze roczniki.
Lajos Gal to postać ważna dla Egeru, człek mocno zaangażowany – winiarski naukowiec, aktywny działacz lokalnej winiarskiej społeczności, winiarz i spiritus movens wielu ważnych lokalnych przedsięwzięć. O Lajosu i jego winach już pisaliśmy już tutaj.
Gal, choć to winiarz doświadczony, od wielu lat robiący wino, to jednak uważnie i znamysłem pochyla sie nad swoimi winami. Konsekwentnie dopracowuje i koryguje styl. Pamiętam jego wina jako bardziej nieokrzesane, nieco dzikie, piwniczne i rustykalne, ale z roku na rok jego styl przechodzi, nie powiem, może, że w elegancję, ale w bardziej ujarzmioną, wyważoną ekspresją zachowującą jednak w pełni egerski styl, przez co rozumiem pewną ziemistość, chropawość i tufowe, mineralne rejestry.
Lajos to nie tylko bikavery, winiarz ten oferuje również ciekawe wina białe, z olaszrieslingiem na czele. Zdaniem Gála rocznik 2009 był jednym z najlepszych roczników dla win białych w ostatnich dekadach.
Importerem win Lajosa Gala jest krakowska firma Domus Vini.
Poniżej znajdziecie noty degustacyjne win wraz z filmowymi komentarzami winiarza i jego rodziny. Dla rozgrzewki możecie najpierw zobaczyć filmik wprowadzający – posłuchać o Egerze, winach, zaglądnąć do winnic i piwnic Lajosa (wszystkie filmiki z angielskimi napisami).
(3) Egri Csillagok 2010
Egri csillgok to nowa, tym razem – biała – gwiazda Egeru, którą będzie się w regionie promować jako markę. Będzie to, na analogicznej zasadzie do bikavera – zawsze blend białych odmian (przynajmniej połowę kupażu musza stanowić – minimum 4 – lokalne odmiany, jak, np. leanka, olaszriesling, muscat, irsay oliver). To wino wykonane jest przez syna Lajosa – Petera. Jest dość zwiewne, kwiatowe (rumianek), gruszka, słoma, a także trochę oliwkowych aromatów. Delikatne, wyważone i proste. Wino było butelkowane dzień wcześniej, znać było pewien brak integracji.
(4-) Szó-lá-ti Olaszrizling 2009, 14%
Dojrzałe i intensywne wino. Rumianek, gruszka, morela, trawa, polne kwiaty. W ustach szczodre, ale przy tym delikatnie i mineralne. Smaczne, ładnie rozwinięte wino. Pełne owocu, długie. W finiszu lekko znać alkohol. Dobre wino na co dzień.
Tak o nim opowiada Lajos:
(4) Kántor tag Egerszóláti Olaszrizling, 2009
Lekko piwniczne, ma też wspólną białym winom Lajosa nutę rumiankową (plus lekki akcent słomy i siana). Ciekawy rys aromatyczny. W ustach struktura dość mocna, wytrzymująca nieco wyższy alkohol. Jest to wino wyważone, kwiatowe, są owoce – jabłka, gruszki, kwiatowe (akacja, lipa). Dobrze zaakcentowana, delikatna, ale wyrównująca całość struktury, kwasowość. Wino nieco inne niż poprzednie – poważniejsze, bardziej pełne.
A tu, dla porównania, ocena wina z rocznika 2008:
(3) Rose 2010
Wykonane z pinot noir 70% i menoir 30%. Pełne aromatów świeżych jeżyn i malin, ale jest też troszkę piwniczne. Styl raczej lekki, niezła struktura, zaakcentowane taniny. Trochę mało aromatów, przydałoby się trochę więcej charakteru, ale nie jest źle. Wino trochę mało określone stylistycznie.
(4+) Kadarka 2009, Pajados dűlő, Ostoros
Uprawy kadarki rosną u Gala tylko na tufowych glebach. I dobrze – to esencja terroir i lokalnego charakteru. Jak na kadarkę mamy tu mocny, nasycony kolor (30 dni maceracji). Aromaty i smaki żurawiny, wiśni, owoców czarnego bzu, tarniny, poszycia leśnego, papryki, pestek, popiołu, ziemi, znoszonej skóry. Sporo akcentów różanych w finiszu. Wino świeże i surowe, ma potencjał. Dobrze, że Lajos wkłada tyle energii w przywrócenie tej odmianie dobrego imienia. Warto.
Tutaj komentowana jest kadarka z innego rocznika:
(4+) Egri Bikaver Superiore 2008
Sporo egerskiego lekko chropawego charakteru – ziół, żywicy, warzyw, ziemi. Wyważone z dobra strukturą. Postawne, z lekko chropawym owocem, ma fajne korzenno-ziemisto-pikantne podbicie. Dobre.
(5-) Pajados Egri Bikaver 2009
W blendzie użyto 7 odmian: kekfrankos, kadarka, merlot, oporto, menoir, cabernet franc i syrah. Znowu widać egerski pazur. Igliwie, nieco żywiczne, mech, mokra tłusta czarna ziemia, paprocie, grafit. Jest bogato – dodatkowo ujawniają się nuty starej skóry, pieprzu, lasu po deszczu. Wino jest ciekawe, bardzo dobre – mineralne, sprężyste i intensywne. Finisz pieprzny, obfity. Sporo w nim jeszcze nieokrzesania, wigoru młodości, ale tu już bardzo smaczne wino.
(4) András Bora Egri Cuvée 2009
Wiśniowe soczyste. Wypada bardzo świeżo i giętko, z nerwem. Jest tu i pieprz i jałowiec, pestki z wiśni, sporo mchu, ziemi oraz ziół. Smaki i finisz pełne nut grafitowych, wilgotnych zapachów roślin wodnych przy jednoczesnym zaakcentowaniu jakiejś mineralnej ziemisto-żelazistej nuty. Nowoczesne.
Tak o roczniku 2006 opowiada sam Andras:
(3) Eszter Bora, 2009
Olaszriesling z 16 gramami resztkowego cukru, przystępne, proste. Wyczuwalne: miód słoma, rumianek, lipa. Zrobione gładko, na zwyczajnej, przewidywalnej nucie. Wino, poprawne, lekko niezintegrowane. Sporo tu kwiatów, nut miodowych, lakieru oraz mieszanki świeżych owoców. Spodziewałbym się wyższej kwasowości i nieco mniej alkoholu w finiszu.
Tak o nim opowiada Eszter:
To może teraz czas wybrać się do Egeru? Co Państwo na to?
opr. Mariusz Kapczyński
