Książka „Mądrość gruzińskich toastów”
Niedawno ukazała się książka „Mądrość Gruzińskich Toastów”, której autorem jest Giorgi Maglakelidze. Jest to książka popularnonaukowa, licząca 284 stron z podziałem na dwie części. Jej pierwsza część to 98 toastów — opowiadań i ręcznie wykonanych grafik, natomiast część druga przybliża i przedstawia kulturę gruzińską: historię wina, ludowego śpiewu i tańca, a także wyrabiania glinianych amfor qvevri.
Książka jest drugim, znacznie poszerzonym wydaniem „Toastów” (o którym pisaliśmy tutaj).
Tradycja gruzińskich toastów ma głęboką tradycję i na trwale wpisana jest w kulturę gruzińskiego stołu. Warto się z tym fenomenem zapoznać. Książka sprzyja popularyzacji kultury gruzińskiej w Polsce, grupą odbiorców są miłośnicy Gruzji, gruzińskiego wina oraz osoby które mają zamiar odwiedzić ten wspaniały kraj.
Od Autora
Drogi Czytelniku,
oddając tę książkę w Twoje ręce, zapraszam Cię do lektury i wygłaszania tradycyjnych gruzińskich toastów-opowieści.
Wierzę, że u zarania dziejów każdemu z narodów świata Bóg oddał na przechowanie jedno ziarenko z wielkiego spichrza prastarej tradycji. Ziarenko, które przypadło Gruzinom, kolejne pokolenia hołubiły i przekazywały swym następcom, tak że pomimo wszystkich światowych burz szczęśliwie przetrwało do naszych czasów. Ziarnem tym jest tradycja biesiadna – kultura wina i słowa.
Boskie początki tej tradycji pozostawiły w niej trwałe ślady: sakralny aspekt biesiady, dominujący nad jej wymiarem doczesnym. Na początku biesiady zgromadzeni, z kielichami wina w dłoniach, dokonują wyboru tamady – mistrza ceremonii, który do końca spotkania będzie dbał o dobry nastrój ucztujących i strzegł uświęconej tradycją kolejności wznoszenia toastów.
„Gość w dom, Bóg w dom” – głosi przedwieczne przysłowie. Przyjmij więc, drogi Czytelniku, moje zaproszenie i bądź gościem tradycyjnej gruzińskiej uczty!
Toast za ślepą i szaloną miłość
ბრმა და შეშლილი სიყვარულის
Dawno, dawno temu zebrały się wszystkie pierwiastki ludzkiego ducha. Szaleństwo zaproponowało zabawę w chowanego.
– Ja szukam, a wy się chowacie – powiedziało do pozostałych.
Lenistwo nie szukało kryjówki długo. Prawda postanowiła wcale się nie chować, bo i tak długo nie pozostałaby w ukryciu. Piękno skryło się w tęczy; wolność – w podmuchu wiatru. Wiara znalazła kryjówkę pomiędzy obłokami na niebie, a Rozsądek – mocno przywarł do ziemi. Dobroć wszystkim ustępowała miejsca, tak że zamiast niej w ludzkich oczach ukryła się Zazdrość. Jednak to Miłość najdłużej szukała dla siebie miejsca. Gdy już prawie wszystkie kryjówki były zajęte, wypatrzyła bujny różany krzew, w którym się schowała.
Szaleństwo odnajdywało kolejne kryjówki. Kiedy podeszło do różanego krzewu, tak gwałtownie rozchyliło cierniste gałązki, że kolce róży poraniły Miłości oczy. Od tego momentu ślepa Miłość idzie przez świat wiedziona przez Szaleństwo.
Przyjaciele – pijmy za miłość! Niech trwa!
Spis treści można znaleźć tutaj.
Toast w formacie MP3 czytany przez lektora Filipa Kosiora można odsłuchać poniżej:
Książkę można zamówić tutaj.
