Pisco

Narodowy napój w Chile a także Peru. Pisco to klasyczne, powstałe na bazie winnych gron aguardiente. Nie sposób się na nie nie natknąć podróżując po tych krajach.

Będąc w Chile, podczas „podróży” przez restauracje i knajpy nie sposób nie natknąć się na pisco. To tutaj bardzo popularny napój alkoholowy, który spotkamy również w Peru. Obydwa kraje uznają ów trunek za swoje dobro narodowe i mają stosowne prawne regulacje dotyczące jego produkcji (w ostatnim czasie pojawiło się wiele argumentów za tym, że pisco powstało na terenach obecnie należących do Peru).
Pisco to klasyczne, powstałe na bazie winnych gron aguardiente. Alkohol ten pojawił się w Ameryce Południowej w połowie XVI wieku, kiedy to podbijający ją Hiszpanie przywieźli na te ziemie winne grona i techniki destylacji. Nazwa pochodzi z używanego w inkaskim imperium języka quechua. „Pishkos” oznaczało małego ptaka, którego liczne stada występowały w okolicach dzisiejszego portu Pisco na południu Peru.
Do Chile pisco zawędrowało na przełomie XVII i XVIII wieku. Przyjęło się na północy, w Coquimbo – do dziś w niektórych miejscach regionu można napotkać stare narzędzia do destylacji, rustykalne ślady i miejsca związane z wyrobem trunku. Podobnie jak w przypadku wina, istnieją specjalne regulacje dotyczące produkcji i obszaru powstawania trunku. Specjalna strefa, D.O. dla pisco obejmuje północne regiony: Copiapó, Choapa, Elqui i Limarí Valley. Podstawą produkcji pisco w Chile są winogrona pochodzące z licznej rodziny muscatów (wykorzystuje się Yellow Muscat, White Early Muscat, Alexandria Muscat, Muscat de Frontignan, Hamburg Muscat, Black Muscat, Pink Muscat, Canelli Muscat, Orange Muscat) wykorzystuje się również inne odmiany takie jak Torontel czy Pedro Jiménez. Aby powstało pisco najpierw musi powstać wino, bardzo dojrzałe grona przefermentowuje się do mocy ok. 14 %. Następnie wino poddawane jest destylacji, alkohol osiąga wtedy moc 55-60 % alkoholu. Później podstawowe wersje pisco poddawane są bardzo krótkiemu dojrzewaniu w beczkach dębowych (nie dłużej niż kilka miesięcy) i rozcieńczane do mocy 30-35%. Wyróżnić można następujące kategorie tego trunku: Regular, (30-35% alkoholu), Special, (35°-40%), Reserve, (40-43%), Great lub Special reserve (43° i więcej).
Podstawowe pisco jest słodkawe, przypomina nieco słabawy rum i nie jest dość „czyste” w charakterze. Lepsze wydania są bardziej schludne, mocniejsze i bardziej złożone.W Chile pisco jest podstawą wielu popularnych słodkich i wytrawnych drinków pitych w restauracjach, knajpkach czy dyskotekach. Jednym z najpopularniejszych jest pisco sour. Na drink składa się pisco, cytryna lub limonka cukier i pianka z białka (czasem z także niewielki dodatek ziołowych likierów). Drink podaje się zazwyczaj w niewielkich wąskich szklaneczkach bądź wysokich kieliszkach tupu „flet”. Innym prostym drinkiem jest Piscola, jak nietrudno się domyślić jest to zwyczajny, szybki drink na bazie pisco i coli.

Wprowadzanie coraz nowszych technologii i dbałość o właściwą jakość materiału wyjściowego jakim są grona powoduje, że jakość pisco systematycznie wzrasta a drinki na jego bazie stają się coraz popularniejsze na świecie, np. w Stanach Zjednoczonych.